GÜN GECE OYUN ÖLÜM

Deney Atölyesi uzun bir aradan sonra sizleri Mehmet Baydur’un tek kişilik oyunuyla karşılıyor. Oyun, “İnsanın kendi içinde yarattığı limanları” karakter üzerinden tüm samimiyetiyle seyirciye açıyor. Düşünülmüş, ince ince işlenmiş naif kelimeler, karakterin haykırışlarıyla devleşiyor. Lorca’nın balatlarını anımsatan hüzünlü kelimeleri, İbsen karakterlerinin haykırış anlarını ve Fosse’nin absürt gerçekçiliğini anımsatan oyun, tüm bu metin şölenini bir arada görmemizi sağlıyor… Tüm bu kelimeleri içinde barındıran Oyun karakterine ulaşılması güç psikolojik katmanları aşmasını ve bunu da sen sade ve yalın dille gözlerimizin önüne sergilemesini anlatıyor.

“Bu ev, geniş görünümlü bir ev,

Fakat odasız bir ev.. Ben ortalık bir yerde yaşamak zorunda kalıyorum.

Kendimizi bu oda gibi mi göreceğiz

Ya da bu gökkuşağı gibi mi

Yoksa bunu resmeden insan gibi mi ya da satın alıp kartpostal yapan insan gibi mi?..

Ya da tekrar satın alıp bir başkasına gönderen gibi mi göreceğiz kendimizi?.. Bunu duvarına asan bir başkası gibi mi göreceğiz?..

O duvarın karşısında durup yorum yapan bir konuk gibi mi, hiçbir şeyi görmeyen bir başkası gibi mi göreceğiz kendimizi?

Kendimizi görecek miyiz?..

Gördüğümüzü söyleyecekmiyiz?..

İki pencere arasında gökkuşağı.

Bu odada birikenler benim ülkemden,

benim insanımdan birikenler kendi özel tarihimizin arşivi bu..

“seyircilerin üzerine “dörtnala” yürüyen bir oyun”

Mehmet Baydur